ضرب المثلی در زبان فارسی وجود دارد با این مضمون ؛
سالی که نکوست از بهارش پیداست ...
سال 1397با بیم و امیدهای فراوانی آغاز شده و اميدوارم با دستاوردهای متفاوتی ، بسیار متفاوت تر از سال های گذشته به پایان برسد . علایم و نشانه های بسیاری وجود دارد که اگر در ماه های پیش رو ، شاهد دستاوردهای روشنی برای مردم ایران نباشيم اما زمینه های بهبود را می توان شاهد بود ... و من سخت امیدوار شده ام ...
در نوشته های گذشته ام با دلی دردمند از عملکرد جامعه ام انتقاد می کردم که چرا افزايش تلفات را در سوانح رانندگی شاهد بودیم ?
همیشه گلایه داشته ام که چرا به محيط زیست بی توجه هستیم و نگاه کوتاه مدت و اندیشه ای سطحی نسبت به مسایل زیست محيطي داریم و حتی چند دقیقه تفریح زود گذر را که به آسيب های جبران ناپذير برای فرزندان و فرزندانمان منجر می شود ، ترجيح می دهیم .
ايرانيان مردمان شریفی هستند ، شرافت انسانی و اخلاق انسانی را در می یابند و به آن بها می دهند ، بسیاری از آسيب های روانی فردی و اجتماعي مانند تحمل آسيب های جنگ تحمیلی ، طولانی و آسيب زا ، مديريت های نا کار آمد اقتصادي و اجتماعي سبب شده تا رفتارهایمان تغییر کند . از لبخند زدن ما به همسایه یا به همشهری و یا حتی اعضاي خانواده مان گرفته تا نشان دادن گذشت و حق تقدم در رانندگی یا در مصاملات مادی و تصاملات انسانی بگیر تا رعایت اخلاق انسانی و اجتماعی ...
به گمان من هرگونه تغییری اگر از این بخش فرهنگی آغاز شود تاثیر بزرگ خود را در حوزه های دیگر هم خواهد داشت .
مردم ما پیش بینی های متعددی بر مبنای نشانه هایی چون تصمیم گیری های نزديك رييس جمهور آمريكا در مورد توافق قبلی کشورش با ایران ، افزایش نرخ دلار ، تورم و ... می کنند . ای کاش این مردم می توانستند در جست و جوی ریشه های مشکلات امروزشان ، جست و جوگر باشند . بدون شک اگر این جست و جو صورت می گرفت ، شرایط ما تغییر می کرد .
همین حالا خبر دردناکی شنیدم که کمتر از سوانح ترافیکی تاثر آور نیست ؛ در مازندران کارگر اخراجی یک شرکت تولیدی پس از به آتش کشیدن خودروی مديران آن شرکت خودکشی کرده است . شاید در طبقه بندی اخبار این دو تفکیک شده باشند اما با جست و جویی هوشمندانه که نيازمند تحقيقي گسترده و کلان نيست می توان دريافت : ریشه های چنين مشكلاتي در یک خاک رشد يافته اند .