با کمال تاسف باید بنویسم همیشه همین جور بوده است ، گذشت زمان برای ما انسان ها فراموشی به همراه دارد اما این به آن معنا نیست که فراموشی حتما التیام و تسکین درد را از پی داشته باشد . نباید از خاطر ببریم که تحربه های گذشته در چنین مواردی همواره ثابت کرده است که بهره برداری و یا بهتر باید بنویسم سو استفاده از جوانان و حتی نوجوانان از سوی گروه هایی همچون " د ا ع ش " همواره موفق بوده است . دلایل بسیار روشن و واضحی برای این امر وجود دارد سرخوردگی های نسل جوان ، بیکاری و بی سوادی ، عدم وجود دولت های سالم که سرکوبگر و دیکتاتورند ، عدک شناخت واقعی دشمنان و چشم هایی بسته به روی حقیقت دلایل چنین رفتارهایی به شمار می آیند .

اما این فقط یک جنبه از چنین واقعیتی است : در همین کشورهایی که با توسعه نیافتگی تاریخی و با فرهنگی بسیار بدوی ، " د ا ع ش ی ا ن " را تربیت می کند از وسایل ارتباط جمعی به خوبی بهره برداری می شود حتی تا آن جا که گفته می شود رهگیری ارتباطات " د ا ع ش " در فضای مجازی نیز دشوار و حتی غیر ممکن است :

" د ا ع ش " در بیش از 50 هزار صفحه تویتر فعال است و حامیانش روزانه حدود یکصد هزار مطلب در آن منتشر می کنند آن ها چنان به راحتی با واژه هایی چون انفجار گروگان گیری ، آشوب ، بمب گذاری ، انتقام و ... سخن می گویند و می نویسند که باور پذیر نیست : فراموش نکنیم امروز بیش از سی میلیون مسلمان در قاره اروپا زندگی کند و گروه های راستگرای افراطی با سیاست های نژاد پرستانه خود می توانند چندین برابر این جمعیت را در همان قاره اروپا تحریک کرده و به درگیر شدن با هر پناهجو یا مهجری وادار کنند و این امر در آینده ای نه چندان دور مخاطرات بسیار بیشتری برای انسانیت به دنبال خواهد داشت : شاید بسیار بیشتر و شدیدتر از وقایع تروریستی اخیر .

همین حالا هم می توان شاهد بود که مساله پناهجویان در اروپا تا چه حد شدید شده است . بسیاری از خبرها و تصاویری را که می شنویم و یا می بینیم گواه فاجعه ای بسیار بزرگ است گه در آینده ای نه چندان دور رخ خواهد داد .

در واقع سهم هر یک از ما انسان ها ، دولت ها و دولتمردان مان در این آینده ناگزیر بسیار بیشتر از آن است که تصور می کنیم پس : چاره ای باید جست !

                 ارادتمند همگی تان : دیگر پیمان .

تجربه ثابت کرده است که این گفته تا حدی درست می تواند باشد البته به شرطی و با داشتن شروطی ... از شروطش هم این می تواند باشد که کینه جویی و انتقام گرفتن را فراموش کنیم ، خطاهای گذشته مان را تکرار نکنیم و بخواهیم روش های متفاوتی را در پیش بگیریم .

وقایع دردناک و تاسف بار تروریسم و عواقب ناخوشایند آن در فرانسه _ درست مثل تمام رفتارهای خشونت آمیز تاریخ بشریت می باید تجربه ای برای انسان ها باشد تا خطاهایشان را تکرار نککند . هر اشتباهی را به خصوص آن مواردی که با جان و شرافت و اخلاق انسانی سر و کار دارد نمی باید تکرار شود . دولت ها و دولتمردان آن ها باید بدانند که راه حل های امنیتی و نظامی هرگز موفق نبوده و نیست : در کوتاه مدت شاید اندکی مایه دلخوشی شود اما در بلند مدت خیر .

باید ببینیم چرا سواستفاده ها و بهره برداری هایی تا این حد شدید از جوانان توسط یک اندیشه افراطی و ضد انسانی چرا موفق بوده و چرا توانسته اند این گروه خاص از مسلمانان را به چنین اعمالی وا دارند .

تنها نامی که من می توانم به این رفتارها بدهم گمراه کردن و فریب دادن است و اما چرا ؟ پیش از هر چیزی می باید به دنبال دلایلی بود که به شکل گیری این اندیشه و به دنبال آن این چنین عملکردی منجر می گردد .

هر دو طرف می گویند این یک جنگ است . " د ا ع ش " رفتارهایش را یک ابزار جنگی می داند و " فرانسوا اولاند " می گوید فرانسه با جنگ روبروست . اما در حقیقت چنین رفتارهای غیر انسانی را نمی توان جنگ دانست از سوی هر کسی که می خواهد باشد .

تروریسم هیچ فرقی میان اقوام ، ملت ها و مذاهب قایل نیست . راه مقابله با آن هم فقط و فقط فرهنگ است . آموزش است . شناخت تاریخ . تجربیات تاریخی است احترام گذاشتن به انسانیت و اخلاق است . نه راه حل های نظامی و امنیتی .

یقین دارم حداقل در این مورد خاص نمی باید گذاشت زمان فراموشی بیاورد : در این مورد خاص گذشت زمان نمی باید رنج ها و دردها را تسکین بدهد ، انسان ها در هر کجای دنیا که باشند نمی باید بگذارند آن چه بر سرشان رفته فراموش شود .

در خصوص این مطلب باز هم خواهم نوشت و مثل همیشه از خوانندگان خوب و پی گیر مطالبم درخواست می کنم و نقطه نظرهایشان را با من در میان بگذارند .

شاید با همین وسیله بتوان با این اندیشه و عملکرد غیر انسانی و غیر بشری _ ضد اخلاقی و شوم مقابله کرد .

           آرزو و امید من هم جز این نیست .    دیگر پیمان

ما مردم هم عادت کرده ایم انگار جز این زبان را نمی توانیم بشنویم یا درک کنیم . به نظر می رسد مهربان بودن ، عاطفه داشتن به انسانیت و عشق احترام گذاشتن فراموشمان شده است .قرن هاست که با این مشکل عمیق و ریشه دار مواجه هستیم . گاهی روزنه هایی در برابرمان باز می شود : بزرگانی در عرصه های سیاست ، ادبیات ، فرهنگ و دانش با زبان دیگری سخن می گویند . ما می شنویم دل هایمان روشن می شود به این گفته ها امید می بندیم و هنوز چیزی نگذشته باز روز از نو و روزی از نو ...

شادی از میان ما رخت بربسته است : کمتر می خندیم ، همواره انتظار تلخی ها و سختی هایی را می کشیم که آن ها را قسمت و تقدیر و سرنوشت خود می دانیم . اگر هم بخواهیم تغییری در این روند ناگزیر ایجاد کنیم به نظر می رسد راهی جز خشونت در برابرمان قرار ندارد . یعنی نگذاشته اند تا راه دیگری وجود داشته باشد .

اما برای کشورهایی که مهد تمدن و مردم سالاری یا همان دموکراسی محسوب می شوند چرا باید این چنین باشد ؟

چرا باید پس از مشاهده رفتارهایی خشونت بار و یا لطمه دیدن حتی از آن ها توسل به خشونت تنها راه باقی مانده برای مقابله با خشونت باشد ؟ حتی در کلام ...

جهان ما هنوز تشنه صلح و آرامش و دوستی است . هنوز همه ما معنای ضرورت وجود این واقعیت ها را برای زندگی خود و فرزندانمان و برای نسل بشر در نیافته ایم . دشمنی می کنیم و دشمنی می بینیم و هیچ دشمنی کردن یا داشتن دشمن عاری از خشونت نمی تواند باشد .

پس وقایع تروریستی اخیر لحن و بیان همه ، از مردم عادی گرفته تا سیاستمداران ، چه در کشورهایی که هدف خشونت های تروریستی بوده اند و چه در کشورهای مشکوک به پرورش خشونت تغییر کرده است .در عمق نگاه همه هم تغییراتی را می توان شاهد بود : نگاه ها تلخ تر ، مظنون تر شکاک تر و در نهایت خشن تر شده ...

 از همه شما می پرسم آیا حتی در برابر این خشونت ها در بلند مدت نمی توان راه دیگری برای مقابله یافت ؟

                           دیگر پیمان

با وجود آن که مقام های دولتی و مسوولان اقتصادی کشور هر روز از رشد اقتصادی کشور سخن می گویند و برای رشد اقتصاد درمانده ما آینده ای روشن را نوید می دهند در طول دو سال گذشته از اعلام و انتشار آمار " ضریب جینی " به عنوان مهم ترین شاخص نشان دهنده عدالت اجتماعی خودداری کرده اند .

هیچ روزی نیست که شاهد پخش مصاحبه های تلویزیونی و رادیویی و یا نشر خبرهایی به نقل قول از اقتصاد دانان و چهره های اقتصادی و البته به دولت درباره رشد اقتصادی یا کاهش تورم ، ارایه راه حل های کوتاه مدت برای خروج از رکود نباشیم . شنیدن این گفته ها و تماشای چهره هایی که لبخند بر لب دارند و نگاه هایشان به دور دست هاست برای ما به یک عادت تبدیل شده است .

هیاهوها و صحبت ها درباره رشد اقتصادی کشور چنان بالا گرفته که خیلی ها از یاد برده اند که نزدیک به دو سال است مرکز آمار ایران شاخص نابرابری اقتصادی و توزیع ثروت را در جامعه اعلام نکرده است . این آمار می باید حداقل هر سه ماه یکبار اعلام شود از اسفند ماه 1392 یعنی حدود بیست ماه قبل دیگر اعلام نشده و در همان زمان نیز مرکز آمار در گزارش مفصلی " ضریب جینی "اقتصاد کشور را 365 اعلام کرد و در آن گزارش آورد که روند کاهشی ضریب جینی که تا سال 1391 وجود داشته در سال 1392 نیز ادامه یافته است . بر اساس این گزارش سهم ده درصد ثروتمندترین جمیعت ساکن در کشور به ده درصد فقیرترین جمیعت ایران از 15/97 در سال 1388 به 10/28 در سال 1392 رسیده است اما از این تاریخ به بعد مانند بسیاری از آمارهای اقتصادی هم که به فراموشی سپرده شده اند و انگار به کار کسی نمی آیند و دردی را از کسی دوا نمی کنند " ضریب جینی " هم به روز نشده و به اغما فرو رفته است . دلایل این امر چه می تواند باشد ؟ با کمال تاسف باید گفت در دسترس نبودن آمارهایی این چنین امکان بررسی دقیق توزیع ثروت را در جامعه از کارشناسان سلب می کند .

به هر صورت اگر چه می توان با بررسی عوامل مهم اثر گذار بر توزیع در آمد میان دهک های مختلف جامعه تصویری نسبتا مشخص از دور نمای وضیعت نا برتبری از اقتصاد به دست آورد و تمام این عوامل نشان دهنده افزایش روز افزون نا برابری ها و دور شده هر چه بیشتر از عدالت اجتماعی به عنوان یکی از نیازهای توسعه هستند .

نمی توان گفت کسی خبر ندارد که چه اتفاقی دارد می افتد . همه می دانند اما یا منافع شان تهدید می شود و یا عملکرد هایشان زیر سوال می رود اگر دیگران هم بدانند چه اتفاقی دارد می افتد و در این بین گناهکار یا گناهکاران اصیلی چه کسانی هستند .

اقتصاد دانی به نام " کروگمن " که برنده جایزه نوبی و یکی از منتقدان نا برابری وسیع در جامعه امریکاست ، نا برابری را پیش از هر عامل دیگری نتیجه سیاست هایی می داند که توسط دولت ها برای باز توزیع ثروت میان اقشار مختلف جامعه وضع می شوند .

سیاست های مالیاتی ، پرداخت های انتقالی و یارانه ای و طرح های تامین اجتماعی بیمه بیکاری و سایر سیاست های عمومی صحیح باعث انتقال ثروت از دهک های بالای در آمدی به دهک های پایین در آمدی می شود و وضعیت نا برابری را در اقتصاد یک کشور بهبود می بخشد .

و اما در کشور ما نه فقط هیچ یک از این سیاست ها با اهداف اصلی ایجاد عدالت اجتماعی و اقتصادی به کار گرفته نمی شوند بلکه به دلیل وجود بخشی نگری و دید قشری عملکردی معکوس دارند . نتیجه اش هم همین است که در خیابان ها و حاشیه شهرهای کشورمان شاهد هستیم افزایش بی خانمانی ، افزایش روز افزون آسیب های اجتماعی . ... را شاهد هستیم .

عدم انتشار یک آمار اقتصادی می تواند نشان دهنده نا کار آمدی یک دولت یا تلاش برای پوشاندن آن باشد . اما از حقیقت دیگری هم پرده بر می دارد : وقتی به آسانی بتوان این چنین پرده پوشی کرد و عدالت را مخفی داشت در زمینه های دیگر نیز می توان چنین کرد .

                     ارادتمند و دوستدار همگی شما . دیگر پیمان

" تن آدمی شریف است به جان آدمیت " ...

پس از حملات بی رحمانه تروریستی در پاریس مانند سال های قبل و در موارد مشابه مسلمانان و مهاجران به کشورهای اروپایی تحت فشار شدیدتری قرار گرفته اند . با وجود آن که بسیاری از رسانه ها و گروه های دفاع از حقوق مدنی تلاش می کنند با سخن گفتن از این که اقدامات تروریستی داعش ربطی به ملیت و دین و مذهب افراد ندارد تا حدی فضای حاکم بر کشورهای اروپایی را آرام کنند اما گروه های سیاسی و مذهبی افراطی در کشورهای اروپایی از این رخداد هم بهره برداری هایی در راستای اهدافشان نموده اند .

موج سواری برخی از گروه های سیاسی در چنین شرایطی برای آن ها که با عملکردشان آشنا هستند امر تازه و عجیبی نیست . در آمریکا نامزدهای جمهوری خواه در انتخابات ریاست جمهوری با صراحت تمام درباره ضرورت پاکسازی مهاجران و مسلمانان از کشورهای غربی سخن می گویند و همین رویکردهاست که سبب حملات اخیر به مراکز تجمع ، محله ها و اردوگاه های مسلمانان شده است. در این میان بر خلاف کشورهایی که حافظه تاریخی آن ها هنوز پاک نشده فرانسه و بلژیک در شرایط وِیژه ای قرار دارند . در فرانسه اجماع گسترده ای توسط دانشجویان و دانش آموزان مسلمان صورت گرفته تا با محکوم کردن داعش و عملکرد این گروه ضد انسانی جایگاه خود را تحکیم کنند . این کمپین در شبکه های اجتماعی با شعار :

" ما هم داعش را محکوم می کنیم " فعال شده است .

همچنین تلاش می کنند با ارایه آمار و ارقام از تعداد قربانیان داعش در کشورهای مسلمان به هموطنان فرانسوی خود این پیغام را بدهند که نباید جنایات داعش عامل و بهانه ای برای فشار به تمامی مسلمانان باشد .

اما در بروکسل پایتخت بلژیک اوضاع به شکل دیگری است . این شهر که اکنون مرکز و کانون تحقیق ها ، عملیات و تعقیب و گریزهای پلیسی برای یافتن عاملان و طراحان حملات پاریس شده است شرایط ویژ ه ای را تجربه می کند که بر آینده پناهجویان بعدی تاثیرگذار خواهد بود در بروکسل محله ای مسلمان نشین که ساکنان اصلی آن عرب تبار می باشند با نام " مولن بیک " وجود دارد که در جنوب شهر و نزدیک کانال بروکسل قرار گرفته است . شهر بروکسل بیش از یک میلیون و دویست هزار نفر سکنه دارد و در حال حاضر شاهد حضور هزاران نفر نیروی پلیس در آن بوده که بخش عمده این نیروها در " مولن بیک " مستقر شده اند . چند روز پیش وزیر کشور بلژیک نیز با حضور در پارلمان این کشور وعده پاکسازی این محله را داده است .

 اکنون فقط و فقط عملکرد مهاجران و هوشیاری آن ها و پیش گرفتن روش هایی انسانی و فرهنگی است که می تواند از بروز فاجعه های بعدی جلوگیری کند . نه فقط از سخت شدن زندگی شان ممانعت کند بلکه آن ها باید بتوانند پیام های اخلاقی و انسانی هر جامعه ای و هر انسانی را به گوش کشورهای میزبان خود و هموطنانشان برسانند. روش های نادرستی که دامن زدن به ذهنیت های قبلی را به دنبال دارد نه فقط سودی نخواهد داشت بلکه به ادامه شرایط کنونی و زیان های دو طرفه منجر خواهد شد . بسیاری از اشتباه هایی را که ما در گذشته مرتکب شده ایم این بار نمی باید تکرار شوند چرا که تردیدی نیست :

داشتن جهانی سرشار از صلح و آرامش و دوستی نهایت آرزوی هر انسانی است .

                                                       دیگر پیمان

در فرهنگ کهن ما اشاره ها و توصیه های زیادی به بخشش و عفو وجود دارد و از لذت بخشیدن خطای مجرمان بسیار سخن گفته شده است . توصیه های بسیاری نیز به رعایت در مجازات صورت گرفته و صد البته ما همیشه به داشتن چنین پیشینه فرهنگی افتخار کرده ایم . داشتم می گفتم که :

پس از وقایع دردناک . فاجعه بار حوادث تروریستی در پاریس خبرهایی شنیدم و خواندم که در چند نقطه اروپا به اردوگاه ها و محله های مسلمان نشین حملاتی صورت گرفته و این قانون شکنی به بهانه مبارزه با " داعش " رخ داده است .

در نخستین ساعت های پس از انتشار خبر حملات پاریس به چند کمپ پناهجویان مسلمان در آلمان و سوئد حمله شد و این کمپ ها به آتش کشیده شدند .

افراد نقابداری در این حملات نقش داشتند . سه روز پیش هم مسجدی در کانادا و در شهر " پیتر بارو " در ایالت آنتاریو آتش زده شد که تنها مسجد این شهر بود از پی این حملات بود که هشدارهایی نسبت به احتمال افزایش تهاجم هایی از این دست نسبت به مسلمانان و اقلیت های دینی داده شد .

ین امر البته اتفاق تازه ای نیست ، حکایت همان کلوخ اندازی و سنگ اندازی است که ادامه می یابد ، سنگ های پرتاپ شده از سوی سنگ اندازها بزرگ تر و تیزتری انتخاب می شوند و کلوخ اندازها هم سنگ های سنگین تری از زمین بر می دارند حالا تا چه حد هدف گیری ها درست باشد و مقصران واقعی آماج حملات انتقام جویان قرار گیرند این خود حکایت دیگری است .

زشتی و نفرت انگیزی یک رفتار غیر انسانی ، غیر اخلاقی و بی شرمانه را با رفتارهای دیگری از این دست نمی باید پاسخ گفت . مگر نه این که چنین رفتارهایی مصداق واقعی عملکرد سیاستمدارانی است که از این راه نان خود را کیسه می کنند ؟

جرم معلوم است و مجرم نیز ، گناه دیگران چیست ؟

واقعیت این است که " ترور " هیچ وقت راهکاری عادلانه ، اخلاقی ، انسانی حتی برای انتقام گرفتن هم محسوب نمی شود تا چه رسد به ...

حال هدف این انتقام های کور چه مسلمان باشد ، چه مسیحی یا از هر ملت و آیینی هم که باشد تشدید همان جنایت علیه بشریت محسوب می شود و بس

                ... ادامه دارد . دیگر پیمان