تضاد تنها بین راست و دروغ وجود دارد . همه ی آینه ها دروغ می گویند ،تعریف می کنند واقعیت را ، تنها در یک زمان آینه نمایش گو واقعیت هست که خواهم گفت.  

در شهر و کشور من همه ی مردم همان طور به حقوق دیگران احترام می گذارند که برای حقوق اجتماعی خودشان قائل بر احترام هستند . 

این جا ،همگی هنگام رانندگی حق تقدم را رعایت میکنیم ، هیچ کس ، از جمله خودمان را قضاوت نمی کنیم و اگر اشتباهی انجام دادیم ،به قاضی بزرگ ذهن مان اجازه نمی دهیم بیش از یک بار مجازات و تنبیه کند و چون با خودمان مهربان هستیم این مجازات بسیار اندک است . 

هر یک از ما در هر شغل و حرفه ای ، بهترین خدمات و کالا را تولید و در اختیار مصرف کننده می‌گذاریم.  با مردم مهربان هستیم ، با حیوانات و طبیعت هم همین طور ، برای همین در آرامش به سر می بریم . دروغ نمی گوییم،  تهمت نمی زنیم ، فحاشی نمی کنیم و می دانیم کل بشریت عضوی از این زمین زیباست ، بزرگ ترین و تاثیرگذارترین عضو ...

اگر در حال رانندگی صدای هشدار مخصوص آمبولانس یا ماشین آتش نشانی را بشنویم،  همگی در آن واحد یک تصمیم مشترک می گیریم و به ناگاه راه را برای عبور خودرو حامل بیمار و یا خودروهای آتش نشانی که برای نجات جان فرد یا افرادی در حرکت هستند کاملا باز می شود و این عمل ناخودآگاه لبخند رضایت بر لبان ما می نشاند احساس انسان بودن می کنیم .

حرکت بسیار زیبایی که همه ی ما به آن باور داریم و عمل می کنیم این است که روزهایی مانند عاشورا و تاسوعا ،نهم و دهم محرم نزدیک بیمارستان از آلودگی صدا توسط وسایل صوتی با حجم گوش خراش اصوات دوری می کنیم . اگر ضمن به جا آوردن مراسم مذهبی ویژه ای این روزها با آمبولانسی که حامل بیمار است و برای نجات جان او لحظه ها بسیار ارزشمند هستند ، مواجه شویم بدون درنگ راه را برای عبور آن خوردو باز می کنیم ، زیرا عقیده ما بر این است که امام حسین هم این عمل و حرکت ما را می پسندد و ترجیح او نیز نجات جان انسان است و لحظه ها برای او و عزیزانش بسیار گران بها ، شاید چیزهایی که این جا می گوییم برای شما معنایی داشته باشد و شاید هم نه ! شاید ضمن خواندن این مطلب تجسم و تصور شما از تمام صحنه هایی که مثال زدم برعکس باشد ! ممکن است خود شما رفتارهایی متفاوت و حتی متضاد با گفته هایم را شاهد بوده اید و یا شاید هم خود شما بخشی از کردارهای نا مناسب بوده اید !؟ ...

خبری که چند روز قبل منتشر شد ، حکایت از تصادف یک خودرو با جمعیت در حال انجام مراسم مذهبی ، ۳کشته و ۲۲ مصدوم به جا گذاشته داشت . آیا راننده خودرو جمعیت را ندیده !؟ وقتی حرف از جمعیت می زنیم ،یعنی حداقل ده ها نفر ! آیا هیچ یک از افراد حاضر در آن جمع متوجه نزدیک شدن خودرو نشدند ؟! 

آیا چنین چیزی منطقی و قابل قبول است ؟! 

همه ی ما می دانیم و احتمالا برای برخی از ما پیش آمده ، فردی که نیاز به فوریت های پزشکی دارد ، حتما با آمبولانس به بیمارستان منتقل نمی شود و گاهی خانواده و افراد نزدیک به فرد دست به کار می شوند تا هر چه زودتر عزیز خود را نجات دهند ، زیرا هر دم و ثانیه به زندگی آن شخص وابسته است ...

آینه ها همه چیز را برعکس نشان می دهند و واقعیت را تعریف می کنند ، بله . 

اما شاید تنها جایی که آینه ها درست عمل می کنند و تعریف انسانی را تبدیل به واقعیت می کنند ، زمانی است که از آینه ی خودرو می بینید روی اتومبیل بزرگی که پشت سر شما حرکت می کند و تلاش برای باز کردن راه و هر چه سریع تر رساندن بیمارش به مرکز پزشکی دارد ، نوشته شده است : ecnaludma

حال تصمیم با شماست تا گفته های مرا از درون آینه ببینید یا .... همین گونه باور کنید ! ...

                          ارادتمند شما دیگر پیمان 

اما گم کردن خود در شهر ، مثل زمانی که کسی خود را در جنگل گم کرده باشد به آموزش و دریافتی کاملا متفاوت نیاز هست ..."

به اطرف خودم نگاه می کنم و در تردید هستم ؛ آیا راهم را در شهر گم کرده ام یا خودم را ؟؟؟

برای رسیدن به پاسخ با دقت و توجه بیشتری به افکار و اطراف خودم می نگرم . در ظاهر همه چیزش مثل قبل است ، اما احساس من نه !! هر سال در این روزهای خاص مراسمی برپا می شود که مردم از پیش خود را برای آن آماده می کنند ... پرسش های زیادی در ذهنم در حال پیشی گرفتن از هم هستند ... واقعیت چیست ؟ خرافات چیست ؟ جنگ های سراسر تاریخ به چه دلیل رخ داده است ؟ 

نتیجه هر کدام از سیتره های انسان با انسان های دیگر و با خودش چه بوده ؟ 

آیا قربانی کردن انسان مربوط به تاریخ گذشته ی بشریت است ؟ و اکنون رواج ندارد ؟!     نه ...

ما هنوز هم مشغول قربانی کردن انسان در برابر خدایان دروغین هستیم . جنگ بین گروه ها و کشورهای مختلف را شاهد هستیم ،جوانان مان را تشویق می کنیم تا از اعتقادات ما و خودشان دفاع کنند ...

باورهایی که فقط به واسطه ی سال های قبل سینه به سینه و دست به دست به ما رسیده است ، همان باورهایی که پس از آموختن حروف الفبا و اولین واژه ها ، تعیین کننده ی اعتقادات کور ما در هم اکنون زندگی مان است . تاریخ بشریت پر است از جنگ هایی که بر سر هیچ به وجود آمده ، فقط از سر نا آگاهی،  از سر خودخواهی و خودبینی انسان و از سر خود بزرگ بینی کسانی که گمان می کردند و گمان می کنند که برتر از دیگران هستند ، گویا تنها آن ها بودند و هستند که واقعیت را درک کرده و همه به غیر از آن ها در اشتباهات خود زندگی می کنند . واقعیت چیست ؟ اشتباه کدام است ؟ خرافات چیست ؟ 

گفت : دوستان چه می کنید ؟!   اجرتان مزید 

گفتمش که هیچ ، گریه بر حسین   زیر پرچم یزید 

راه را گم نکرده ام ، خودم را در شهری گم‌ کرده ام که هزاران هزار مانند من در آن خودشان را گم کرده اند . 

گم کردن خود یعنی تسلیمی لذت بخش ، گم شدن در آغوش خود ، بی اعتماد به جهان ، یکسره غرق در آن چه حاضر است ، طوری که همه چیز اطرافش محو شود . 

                                                        ارادتمند شما ؛ دیگر پیمان