دولت اعلام کرده که وارد یک جنگ اقتصادی شده است و همه هم می گویند که اوضاع اقتصادی خیلی خیلی خوب است . گذشته از تورم لجام گسیخته و غیر قابل کنترل ، ابرهای بدبینی ، دروغ و نفرت آسمان کشور را فرا گرفته است . در گذشته خیلی این جمله را شنیده بودم : سیاست پدر و مادر ندارد . تقریبا در همه موارد ، کسانی که این جمله را به کار می گرفتند ، درست گفته بودند چرا که برای کشوری که بنیان های اخلاقی و اجتماعی آن از گند و دروغ پوک شده ، رشوه و فساد آن را از درون چنان به تباهی کشانده می توان این جامعه را به حرامزاده ای تشبیه کرد که نمی توان پدر و مادرش را یافت تا چه رسد به آن که از ارزش های اخلاقی اش سخن به میان آورد . ما سال هاست که دچار این شرایط هستیم و برای رهایی از تبعاتش هیچ تلاشی نمی کنیم . 

همه و همه از نمایندگان مجلس گرفته تا وزرا و دستگاه قضايي و دادستان ها و مسوولان دولتی و مردم عادی در کوچه و بازار همه حرف از فساد ریشه دار ، احتکار گسترده و در نهایت دشمنی ما با خودمان سخن می گویند و هیچ کس هم راه حلی ارایه نمی دهد یا قدمی بر نمی دارد تا بشود امیدوار بود که شرایط تغییر کوچکی هم شده بکند تا به قدر سر سوزنی دلخوش باشیم . ما نه تنها شاهد تغییر نیستیم بلکه هر روزمان بدتر از دیروز است . دلیلش را همه ما هم خوب می دانیم : ما مردم به خودمان و به فرزندانمان رحم نمی کنیم و آن وقت انتظار داریم بالا دستی ها و دولتمردان ، وزرا و وکلا و حتی نمایندگان برگزیده مان در مجلس نسبت به ما دلسوز و مهربان باشند !

دروغ ، رشوه ، فساد ، زیر میزی ، پیش بردن کارها و تامین منافع مان از طریق روابط نادرست ، کار ناپسند و اشتباهی است اما برای دیگری ! وقتی ما نیازمند حل مشکلاتمان هستیم ، متوسل شدن به این روش ها هیچ اشکالی که ندارد هیچ جایز هم هست . به عبارت دیگر مرگ خوب است أما برای همسایه !

حتی شدت صدایمان به وقت اعتراض کردن نسبت به موضوع در فضاهای مختلف و نزد افراد مختلف فرق می کند . بسته به منافع مان یک جایی فریاد می زنیم و در جای دیگر در گوشی حرف می زنیم تازه اگر نگران باشیم که مبادا از این گفتن ها ، خطری تهدیمان کند سکوت می کنیم و زبان در دهان می گیریم .

این کار ما درست مثل این است که وقتی می شنویم در معرض تحریم و در خطر فشار اقتصادی قرار داریم انبارهای خانمان را پر از کالاهای مختلف می کنیم تا مبادا از گران شدن شان ضرر نکنیم ! و این همان شرافت و اخلاق گم شده ای است که باید دوباره به دست آوريم . یادمان باشد تا وقتی خود ما چنین می کنیم ، هیچ انتظارى از وزرا و وکلا و نمایندگان مجلس و قاضى ها و دادستان ها و دولت نباید داشته باشیم . جز برای یک ملت یکپارچه آرمان خواه و دشمن پلیدی ها و نادرستی ها هیچ فردایی وجود ندارد و ما خودمان با دست خودمان می باید این فردا را بسازیم . بی امید داشتن بیهوده به هیچ کجا ، به ويژه تکیه کردن به تجربه های ناموفق گذشته ...