" به کجا می رویم "?
|
|
از شما عزیزان پرسشی دارم : گمان می کنید ارزش طبیعت کشورمان و محیط زیست آن از چه چیزهای دیگری مثل آرزوهاي ما برای آينده و اعتبار ایران ما کمتر است ? از حیثیت و اعتبار جهانی کشور چطور ?
بدون شک همه شما خواهید گفت که خیر ! چرا که سلامت و بقای همه ما در گرو پایداری محیط زیست کشورمان است .
اما با کمال تاسف کمتر کشوری را در دنیا می توان یافت که مانند ایران نسبت به طبیعت تا این حد ظالم باشد . حتی نمی نویسم بی تفاوت ، بلکه با اصرار زیاد از واژه ظالم استفاده می کنم . حتی نمی نویسم بی مهر یا نا مهربان چرا که حرف از این ها گذشته ، ما با دست خودمان تیشه به ریشه خودمان می زنیم و با گردن های بر افراشته و رگ های بیرون زده و مشت های گره کرده بر اشتباهات و خطاهایمان پافشاری می کنیم .
خبری شنیدم که قلبم را به درد آورد . شنیدم که در استان ایلام قرار است یک پارک مصنوعی برای جلب گردشگران بیشتر ایجاد شود و بر در آمدهای استانی آن بیفزاید . شاید شما به ایلام سفر نکرده باشید و شاید طبیعت این منطقه را از نزدیک ندیده باشید اما به عنوان کسی که دغدغه گردشگری طبیعت را داشته و دارد و آرامش و آسايش خودش را فقط می تواند در طبیعت پیدا کند برایتان می گویم که این کار بی خردانه ، جبران ناپذیر است . انجام چنین کاری باز هم از واژه پروژه استفاده نمی کنم ، نامش را فقط یک کار نا آگاهانه می گذارم ، سبب خواهد شد تا فردا ، آيندگان ما را نفرین کنند و نادانی مان نماد سرنوشتی بدانند که خود ما برای خودمان می خواهیم . به راستی چه می کنیم ? نابودی یک جنگل طبیعی با هدف تبدیل شدن آن به قطب گردشگری ?!! آيا کدام تعریف از گردشگری به ما اجازه می دهد که چنین کنیم ?
ساخت جاده ای به عرض 7 متر و طول 8 کیلومتر در فاز اول این کار نابخردانه ! سازندگان این مسیر نام پروژ را به این کار اطلاق می کنند اما یک پروژه می باید بر مبنای مطالعاتی آغاز شود که پیش از هر چیز بقای انسان را که وابسته به بقای طبیعت است ، تهدید نکند .
افسوس و باز افسوس ، ایکاش شما هم فقط یک بار از تنگه ارغوانی در ایلام عبور کرده باشید تا با من هم صدا شوید ، دست در دست هم بگذاریم و با تمام توان تلاش کنیم مانع این ظلم بزرگ شویم .
باز هم به این موضوع خواهم پرداخت .
نظرات شما عزیزان:
|
چهار شنبه 27 تير 1397برچسب:,
|
|
|
|
|